BİLMİYORSUN SÜVEYDA

BÝLMÝYORSUN SÜVEYDA


Kurudu topraðýnda kanla sulandýkça gül...
Belki de baskýn geldi, sevdasýnýn inadý.
Ayrýlýk siteminde, piþmanlýk olsa gönül;
Kýrýlmazdý, özgürce uçan kuþun kanadý.
Boyun büktüm kadere, hasret içime sindi
Beni her gece yakan; o sýcak nefesindi.


Bir nihayet arkasý düþünce son satýrlar
Söylesene Süveyda, artýk kaldý mý cefan?
Kirpiðine nem düþse gözüm seni hatýrlar,
Oyarken gözlerinle, þaha erdi mi sefan?
Gözlerin gözlerimde, o kadar ýraksýn da;
Derim geleyim sana can beni býraksýn da.


Sözlerin pusu muydu..? Siyaha al döktüren,
Ay bile nasýl sustu, vuslatýnda aðlarken.
Binbir çiçek içinden durmadan bal söktüren;
Gece gündüz demeden, yüreðimi daðlarken.
Cennetinde soluksuz, çýkarken yedi katý,
Cehenneminde yandým yaþarken hakikatý.


Kesildi mi diyorsun çaðlayan suyun sesi
Alevin döngüsünde durmadan kavur gitsin.
Bilmiyorsun Süveyda, gönül denen kafesi
Son nemin süngüsünde ölüme savur gitsin.
Öyle bir bade sun ki; yine ciðerim yansýn,
Ateþin suyum olsun, býrak ruhum yýkansýn!


Ben bahtýma küseli, hayli zaman oldu yâr
Uçur son güvercini, beklenen haber gelsin!
Ýmgemdeki nalaný, söyle hadi; kim duyar
Mýsramýn çýkmaz yolu, yine bana engelsin.
Sevda yangýný çýksýn, hicran yüklü besteden,
Öyle bir ferman yaz ki, olsun cana kast eden!


Süveyda anlamadýn, kalbimdeki sürgünü
Bilmiyorsun Süveyda, içimde yanan sýrsýn.
Senle olmayan her an, say ki mahþerin günü,
Ne cennet ne cehennem, arafýmda yansýrsýn.
Dünlerim ezber bozdu, haber var mý yarýndan?
Can alan o gözlerin, göçmüþken diyarýndan.


ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
ZAMANSIZ ÞÝÝRLER....


Sosyal Medyada Paylaşın: