HAYATIMA(LA) KUMAR
Hayatýma kumar oynamaya baþladým
Gece gerçek sahiplerine teslim olurken;ürkerek
Gençliðimi, iki zarýn beneklerinin kaderine býraktým
Gel gitlerle çalkalanan, bu seyrin sonuna geldim belki.
Öylece duruyorum
Kendimi bir karikatür dergisinin sayfalarýndan fýrlamýþ gibi hissediyorum
Komik deðilim
Bir çizgi dairesinde ruhsuz ve kimsesizim
Sevgiye dair yazdýklarýmýn hepsinin, yalan olduðunu sanýyorum
Yalan olduðunu sandýðým her þeyi, göðsümden atýyorum
Hala beyaz bir sayfanýn üzerini þekillendiremiyorum
Öyle anlamsýzým yani
Her þeyimi kýrmýzý renkli oval bir masa örtüsünün üstüne açtým
Arsýz bir sarmaþýk sanki sevgisizlik,
Karþýlýðýnda hiçbir þeye muktedir olamadýðým
Ve bulamayacaðým bir sadelik
Verdiðimde koskoca bir boþluk,
Aldýðým koskoca bir boþluk
Ne beklenirdi ki, ne istediðini bilmeyen bir yaþamdan
Kumar oynamayý dahi bilmeyenden.
Artýk susuyorum
Ne kazana biliyorum, ne kumarýn hakkýndan gelebiliyorum
Soðuk rüzgârlarýn ensemden eksildiðini görememek, göremeden ölmek
Ve sanki kazanmýþým gibi, kaybýmýn sefasýný sürmek
Bunlara bir zar daha atamamak
Hayatmý?
Ünal
14.03.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.