Gözlerini göreceði aný dakikalarý kovalarcasýna beklerken,
Ne olmuþtu da bedenini yok edecek kadar soðumuþtu yaþamdan?
Gözlerinde umuttan eser yoktu.
Oysa görmüþtü onlarý gizli bakýþlarýndaki muhteþemlikle.
Kendine bakar gibi bakýyordu ona da…
Ýhanetin acýsý yakmýþtý yüreðini.
Mümkün mü sevgi için ölmek ya da
Mümkün mü yok olunca sevgi,
Ölümde aramak çareyi?
Bir fidandýlar daha oysa.
Koca bir ömür birliktelik ummuþlardý.
Kim bilir daha ne aþklar yaþayacaktý yürekleri?
Gönül, bu sevgiyle yaþlanmayý öðrenecek miydi?
Bembeyaz olduðunda saçlarý ölümle selâmlaþtýðýnda,
Yýkanýrken bedeni gül sularýyla,
Bileklerindeki izin yüreðinde de olduðunu kim bilebilir ki…
“Salýmdan tutaydýn.” demiþti gençliðinin doruðunda.
Ne çok beklemiþti…
Ahde vefa diye bir beklentisi yoktu ama
Bilemezdi ki salýndan tutan ellerin,
Saçlarýný okþayan el olduðunu…
SERAP HOCA
2007