DEPREM
DEPREM
Bir deprem sonrasý
Dumaný tüten “Yokluðun’un”
Ýzlerini taþýr yüreðim
Göçük altýndan uzanan ellerim
Bir bebek iniltisine kesilmiþ yürekle dualar eder
-Tanrým durdur bu artçý “zelzeleleri”
Yüreðimin en derin yerinde homurtular
Ardý ardýna gelen sarsýntýlarla
Yayýlýr havaya kesif bir aþk yanýðýnýn kokusu
Sýzlar burnumun tavan arasý
Bir bilsen üstümde ne yýðýnlar var
Öbek, öbek sana dair hasletler
Bilemedim
Bir meczup muyum
Ben
“Leyla’sýna” Mecnun bir deli
Bekler ferfecir vaktini
Hadi gel
Sahi dýþarýda
Sensizliði kaç geçiyor
Vuslata kaç var
Dipteki sarsýntýlar kaç þiddetinde
Köpek ulumasý gibi vurur yüreðimi
Hangi “enlem,” hangi “boylam da” kesilir nefesim
T’sunami yaklaþmadan
Yüreðim “sýð bir kalbe” düþmeden
Durdur “Þimal yýldýzýný”
Kayýp ta gitmesin avuçlarýndan
Ya An/ karada olsaydý bu deprem
Hangi göçük altýnda arayacaktýn
Parçalanan yüreðimi “dirhem, dirhem”
Yýkýlmaz mýydý Bestekâr
Yanmaz mýydý bir Ulus
Taarruz etmez miydi yüreðime aþk yaðmacýlarý
Hadi gel de beni kurtar
Göçük altýnda bir yumak gibi
Boðazýma düðümlenen sevgi tümceleri
Alev, alev yakmakta genizimi
Sönmekte dudaðýmda tebessümler
Yerini býraktý sensiz titremelere
Geceler bitti
Fecr sabaha gebe
Avazým çýðlýklara çýkar
Uzat ellerini
Ve kurtar beni.
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.