Uyanma Gönül ;

Gönül ah bu gönül ,beni yerden yere vuran
Bir o yana bir bu yana savuran
Bulduðu en küçük kývýlcýmý bile..
ateþlere çeviren yakýp kavuran
Deli gönlüm,divane gönlüm,serseri gönlüm

Ne zaman akýllanacaksýn sen,
ne zaman anlayacaksýn eðriyi doðruyu
Sana sevmeler yaramýyor avare gönlüm
hep acýlara karýlýyorsun,
hep seven aldanan sen oluyorsun
Uçuyorsun,taþýyorsun,coþuyorsun
hep peþinden koþuyorsun
Sonra susuz bir gül gibi,
Soluyorsun...
Halen anlamadýnmý biçare gönlüm
Yaramýyor sana karþýlýksýz sevmeler
yaranmak için uðraþýn boþa
umutlarýn boþa hayallerin boþa
hiç þaþma sen bu iþe
Senin bir kýymetin yok,senin esamen okunmuyor
Aðzýnla kuþ tutsanda,candan cana dokunmuyor
can yakanlar aranýyor,acý verenler yaraniyor
Sen gül vermiþsin ne fayda..
hep kötüler kazanýyor..
haydi sil gözyaþýný,topla kendini
yada kahrol,yýrt þu bedenini
Ama sevme artýk,umut etme,inanma,
her yeni günde belkilere kanma
Her gördüðünü kendin gibi sanma
kapat artýk perdeni,söndür ýþýðý
Ve sus konuþma
kapat gözlerini
hiç uyanma
kapat
sus
uyanma....

Sosyal Medyada Paylaşın: