Darma Dağın

Öyle karýþmýþým ki birbirime
Yalnýzlýðým kadar içimde öyle kalabalýðým ki
Her an içimde bir hengame
Ýçim öyle daðýnýk, öyle darma daðýn iþte.
Ýçim harp meydaný adeta...
Bir zamanlar çiçeðe benzetirdim kendimi
Ama öyle solmuþum ki
Yýkýlmayý bekleyen harabe bir ev gibi...
Beni görenler bir çapulcu zannediyor sadece
Nasýl bir çapulcuyum ben
Ýçi dýþý karmakarýþýk bir adamým
Oysa ben de bir insandým bir zamanlar
Ta ki beni insan yerine koymayanlarý,
Hayatýma alýp kalbimde bir köþeye koyana dek.
Nasýl bir insanlarsa artýk ?
Ýnsan gibi yaþamayý unutturdular bana.

Arada kendime sorarým,
Peki neden kin ve nefret tutmuyorum onlara ?
Ama biliyorum
Ben kin tuttukça daha da eriyeceðim.
Hem zaten zaman da unutturur oldu bunlarý
Yapýlan kahpelikleri,
Söylenen yalanlarý,
Boþa söylenen o hoþ sözleri...

Sadece arada bir ah çekiyorum
Kirpiklerinden dem akan,
Aynadaki gözü yaþlý adamý görünce.
Sonra bakamaz oluyorum ona.
Kimi zaman geçip konuþuyorum onunla.
Ben bana bakýyorum, bana da ben.
Öylece kendimle bakýþýyoruz usulca...
Sonra konuþmaya baþlýyorum,
Ben bana anlatýyorum,
Sonra beni yine ben dinliyorum.

Ama sözlerim o kadar da sýradan deðil
Bu yüzden yazmaya baþlýyorum,
Iþýklar yerini karanlýða býrakýnca.
Gömülüyorum kaleme kaðýda,
Ne yazdýðýmý ben de bilmiyorum,
Neden yazdýðýmý da.
Kimi zaman yetmiyor yazdýklarým
Ardýndan karalýyorum o kara sayfalarý
Sonra karanlýk aydýnlatýyor o kara satýrlarý.

Peki söyle bakalým
Ýki damla gözyaþýný haketmiyor mu bu þiir ?
O gözyaþlarýnýn bu þiiri hakettiði gibi...Musa Yalçýn
Sosyal Medyada Paylaşın: