Baþkaydý dünyam, benzemez oraya…
kar yaðar soðuk olur
buz olur don olur
kýþlar çetindir burada
yaþamak zor olur
Dallarým eðri büðrüydü. Gövdem yanýk yýrtýk… Yaþlý alnýmda derin çizgiler…
kuþlar yoktu çýplak kalmýþ dallarýmda
böcekler yuvalanýrdý çatlamýþ kabuklarýmda
çorapsýz ayaklarým üþürdü
rüzgârlar ýslýk çalarken dallarýmda
ben gürgen aðacýydým zorlu yamaçlarda
Acýmasýzca kavururken ayaz, kanardý kabuklarým. Yaralarým sýzlardý. Sýkardým diþlerimi o zaman; dikleþir, direnirdim. Bilirdim ki, döngü ayný döngü; kýþ nasýlsa bitecek, yaz gene gelecek…
Sonunda kýþ biterdi…
bahar gelip güneþ çýkýnca
yayýlýp doyasýya ýsýtýnca
kan yürürdü canýma
yaralar kabuk baðlardý o zaman
çatlaklar kapanýr
dallarým yapraklanýrdý
çimenler çorap olunca ayaklarýma
dað yamaçlarýna yaslanýrdým
Yazlarý sýcaktý yamaçlarýn…
Çimenler susuzluktan kuruduðunda ayaklarým çýplak kalýrdý. Sarý sýcaklarda yapraklarým sararýp kururlardý. Kuþlar uçup kaçardý dallarýmdan. Saman gibi tenim, çukurlarýna kaçmýþ gözlerim, ellerim çatlayýp kanar, alnýmda derin çizgiler oluþurdu yeniden. Gözpýnarlarýmda karasinekler, kýrýþ buruþ derimde böcekler; benzim sararýp solardý…
Baþkadýr dünyan, benzemez buraya…
narindi bedenin, ruhun ince
ellerin yumuþacýktý, yüreðin serçe
yeþil filizlerin
pembe çiçeklerin
dalýnda bülbüller
sen defne fidanýydýn çay boyunda
yaþamýn hoþtu kendi yurdunda
Daðlarýn kuytusundaydýn kýþlarý. Acý rüzgârlar deðmiyordu sana. Üþümüyordun. Kar yaðmýyordu yapraklarýna.
Yazlarý ormanýn gölgesindeydin. Güneþ geçmiyordu baþýna. Yanýp kavrulmuyordun. Çay þýrýl þýrýl akýyordu; su sýçrýyordu ayaklarýna…
ben gürgen aðacýydým dað yamaçlarýnda
sen defne fidanýydýn su boyunda
nasýlsa gördün beni
ama son baharýmda
Ýçin cýz etti o zaman. Bir hoþ oldun. Neydi bu bilemedin ama müthiþ istedin. Buydu dedin, aradýðým buydu iþte! Bak, kaným kaynadý, caným canlandý. Sevgi doldu yüreðime. Melekler gösterdi de buldum sonunda…
elimi tutmak istedi ellerin
gözlerimde kaybolmak istedi gözlerin
aþk bu olsa dedin
bir varabilseydin yanýma
sarýlsaydýn boynuma
yanaðýn yanaðýma deðseydi
kokum tenine sinseydi
dudaðýmdan öpebilseydin bir
oracýkta ölseydin
Ýçinde fýrtýnalar kopuyordu. Yüreðin güm güm ediyordu. Gönlün delice istiyordu…
ben gürgen aðacýydým dað yamacýnda
sen defne fidaný az aþaðýda
gördün beni orada
el ettin
görmedim
ses ettin
iþitmedim
kalkýp geldin yakýnýma
boynuma sarýlacaktýn
öylece kalacaktýn
sevdiðini söyleyecektin ama
dinlemedim
Hüzünlendin sonra. Ýçin daðlandý, yüreðin yaralandý. Kolun, kanadýn kýrýlmýþtý. Döndün gene çay boyuna. Çay kurumuþtu nedense, akmýyordu. Kuþlar susmuþ, ötmüyordu. Ilýk deðildi rüzgârlar, sert esiyordu. Üþüyordun yaz baharda…
alýn yazýna aðladýn
aðladýn susmadýn
gözpýnarlarýn kurudu
karalarý baðladýn
Sen defne fidanýydýn. Çayýr çimende yaþardýn. Narindin, inceydin, çiçekliydin. Taç olmak isterdin.
Ben gürgen aðacýydým, sert imajlý. Senin ellerin yumuþak, benimkiler nasýrlý. Gözlerin gülerdi senin, ben yorgun bakýþlý…
Yamacýma gelecektin. Seviyorum diyecektin. Demek geciktin…
el ettin
gördüm seni
ses ettin
duydum seni
sanma yüreðim nasýrlý
sevdam gizli saklý
içime gömdüm seni
Tevfik Tekmen. Aðustos/2010 Lüleburgaz