önce sildin ak sayfalý defterinden
peþinden selamý kelamý kestin
aramadýn sormadýn
yabancý biri oldun
öyle olsun
bir göründün bir kayboldun
sonra iyiden yok oldun
iki kelamýmýz vardý senle
onu da çok buldun
öyle olsun
sonra çýkardýn aklýndan iyice
unuttun adýmý
uykunda bile sayýklamadýn
koparýp attýn kalbinden
öyle olsun
kurþunlar výnladý sonra, patladý bombalar
çatýlar çöktü, devrildi duvarlar
yangýnlar çýktý ardýndan
dumanlar
amansýz bir savaþ sonrasýydý sanki
yýkýntýlar
her yer harabe, her þey virane
kör karanlýklar çöktü sonra üstlerine
gök çatladý öfkesinden
parça parça
bulutlar boðuk boðuk aðladý kahrýndan
þimþekler çaktý kendi gömleðini yýrtarak
ve soðuk yaðmurlar yaðdý peþinden
sanki sicim
görecektin ne biçim
yaðdý ve ýslattý
yanýk topraklar sarý sellere karýþýp aktý
söndü kýzýl yangýnlar sonra
kömürleþti közler
doðmayan güneþ nasýl ýsýttýysa peþinden
külleniverdi ateþler
ve soðuk küller amansýz bir yelin önünde
savrulup uçtular kurþun rengi göklere
uzak ötelere
eriþilmezlere
darmadaðýn
per periþan
biçare
senden sonrasý böyleydi iþte
bilesin
gök mavi deðil artýk buralarda
lacivert bile deðil
kül rengi ne ki
kurþun gibi
daha beteri
her yer toz duman içinde
yýkýk dökük
yanýk yýrtýk
harabe
azrail kol geziyor kül tozu meydanlarda
sokaklarýn nefesi ölüm kokuyor
çiçekler boynu bükük olmuþ bu yüzden
yanmýþ kurumuþ çimenler
yapraklar hazan sarýsýnda
çýrçýplak dallarda çöke kalmýþ rüzgârlar
esmez olmuþ
yutmuþ dilini lal olmuþ
sessiz gözyaþlarýnda þimdi terkedilmiþlik
ölümlerden beter
öylesi renksizlik
öyle bir sessizlik
bilesin
avuç avuç deðil
kucak dolusu çaresizlik
baykuþlar pusuda þimdi isli bacalarda
susup kalmýþlar
mavisiz göklerde sürü sürü akbabalar
can alýcýlar
leþ arayýcýlar
acýmasýzlar
keskin týrnaklý pençelerini açmýþlar
aç gözlerinde kanlý bakýþlar
acaba ölüler nerede
hangi yýkýntý içinde
sen istedin
böyle olsun dedin
biliyorsun kendin
bir akþam vaktiydi gün batýmýndan az önce
güneþ nazlanýrken kýzýl ufkundan gitmeye
bakmadýn ardýna
sessiz sedasýz gidiverdin
ve
bir daha dönmedin
öyle olsun…
Latekmen