Herkes yaþar çocukluðunu.
Kim seçer çocukluðunu?
Ben geçtim çocukluðumu.
Gelmesin diye bir daha
Dizlerinden vurdum çocukluðumu.
Herkes kahkaha atar.
Kim güler sahici?
Herkes susar kendini.
Kim yaþar kendini?
Herkes yaþar birini.
Herkes içindekini.
Kim döker içini?
Herkes gizler içini.
Kim yakar evini?
Kim öldürür kendini?
Herkes örter yangýný.
Her yangýn bir su taþkýný?
Kim yakar aþkýný?
Herkes saklar aþkýný.
Kim yazar hayatýný?
Herkes oynar hayatýný.
Ellerimize tutuþturulur hayatýmýzýn ezbersiz ve mükemmel senaryosu.
Bir defa dahi okumamýza izin verilmeyen bu senaryo
Kadük zamanlarýn gerisinden gelip þimdiyle yarýþýr.
Çarçabuk sahne kurulur.
Seyirciler içeri alýnýr,
Gerçekler dýþarý.
Suflör yerini alýr.
Açýlýr perde
Oyun baþlar.
Ya gün doðar yorgun tepelerin ardýndan
Neþeli gündüz matinesi.
Veya gün gider penceremizden
Yanýk gece öyküsü.
Kim yaþar hayatýný?
Herkes öykünür hayatýný...
Vedat Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.