Güneþ doðmak üzereydi Çanakkale’den Þükür ezan duyuluyordu komþu köylerden Her sabah, her öðlen belki her an Sala duyuluyordu toplar sustuðu an Gökyüzü karadý bir oldu gökle yer Ardýndan kan kýrmýzý birdi yine gökle yer Kim bilir kaç kiþinin son sabahýydý bu Þehadetdi her nefesin son soluðu Binlerce güneþ battý o gün güneþ batmadan Yüzlerinde tebessüm vardý, bir ýþýk nurdan Çanakkale geçilmez, Çanakkale’den geçilmez Oðuldan, candan yardan geçilir Vatan’dan geçilmez Çanakkale derelerin tepelerinde durdu zaman Binlerce yiðidin yaþlarýna bakmadan Gidenler gülüyor kalanlar matemde Nasibim var mý diye þehadet þerbetinde Ey güzel yurdum Anadolu’m köleyim sana Azatlýðým ancak ölmekle olur uðruna. 20/03/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleymanaydoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.