HALİL EFENDİ

Ah Halil Efendi ah..
Nerdeyse, üç yýldýr yoksun yanýmda.
Dile kolay,
Bana zor..
Aðýr aðýr olsa da
yürüyorum þimdilik
Gelebiliyorum yanýna.
Çok sürmez ama,
Bende elden ayaktan düþerim yakýnda.
Tansiyonum hep yüksek
Kalbimde tekliyor arada.
Zaten komik bile oluyor insanýn yaþamasý
Tüm yaþýtlarýný verince topraða.

Hep!
Senden evvel öleceðimi düþünürdüm ben
Güçlü olan sensin diye
Bu beklenmedik gidiþin niye?
Kabullenmek öyle zor ki!
Yarattýðýn boþluðu bilsen
Gider miydin yine?
Ah elinde olsa..
Biliyorum,
Bunu bana yapmazdýn.
Kendimi nelerle avuttuðumu görsen
Sen bile oturup aðlardýn.

Halil Efendi..
Çiçekler sohbetten anlýyormuþ diyorlar
Doðrumu gerçekten?
Her gün iki saat konuþuyorum onlarla
Laf aramýzda
Kendim için yapýyorum bunu.
Bana yoldaþ olsunlar da
Solup gitmesinler diye
Senin gibi.

Senden sonra,
En iyi arkadaþým televizyon oldu
E oyalýyor insaný
Daha kötü olanlarý görünce
Az da olsa teselli buluyorum.
Sabahlarý erken kalkmýyorum artýk
Gece uyumayýþýmýn da etkisi var belki,
Ama, amaçsýzlýktan benimkisi.
Her sabah iki fincan koyuyorum masaya
Önce kendi çayýmý içiyorum
Sonra seninkini.
Fotoðrafýnda baþ ucumda
Halil Efendi diyorum:
Nasýl!
Gece rahat uyuyabildin mi?
Ne dersin!
Bugün, sahile inelim mi?
Cevap vermesen de, gülümsüyorsun
Her zamanki gibi..
Öyle çabuk bitiyor ki!
Çocuklar küçükken,
Bitmek bilmeyen ev iþleri.
Sonra iþte..
Bir gözüm kapýda..
Elimde telefon, bekliyorum.
Yalnýz yemek mi yeniyor Halil Efendi.
Zayýf ta düþtüm bu aralar,
Çocuklara yük olurum diye korkumdan,
Ýlaçlarýmý hiç ihmal etmiyorum.
Yine de;
Gündüz bir þekilde geçiyor da
Geceleri hiç sorma!
Hava kararýr kararmaz, çöküyor hüzün
Çullanýyor adeta..
Aðlýyorum..
Aðlýyorum..
Kimse duymuyor sesimi
Duvarlar üstüme üstüme geliyor bazen
En çok,
Öyle zamanlarda
Kendi kendimle konuþuyorum.
Ayþe hanýmda yalnýz diyorum mesela..
Emel’in eþi de çok oldu öleli
Aysel zaten hiç evlenmedi.
Bir ben miyim yaa..
Bir ben miyim
Herkes dayanýyor, yaþýyor
Hayat devam ediyor diyorum
Diyorum ama
Uyku tutmuyor bey..

Korkudan deðil!
Çok olsa
iki kere kilitlerim kapýyý.
Benim ki hasretten
Baðlýlýktan
Sana ulaþamamaktan
Alýþkanlýktan biraz da
Ah Halil Efendi ah..

Þimdi gençlerde moda olmuþ
Özgürlük adýna boþanýyorlar.
Bilmiyorlar mý özgürlük:
Yâr ile yârenlik etmek
Kahve içmek baþ baþa
Gün doðmadan daha
Secde etmek yan yana
Ben!
Sen gideli
Mahkûmum Bey..

Elim ayaðým
Kolum kanadým
Tutunacak dalým
Benim tek kahramaným
Söyle!
Ne yaparým þimdi böyle yarým?

Hep senin yaptýðýn iþleri:
Maaþ kuyruðuna girmek
Faturalarý ödemek gibi
Yeniden tecrübe etmek
Bir baþka yönden hissettiriyor eksikliðini.
Çatý akacak diye ödüm kopuyor mesela..
Sorma!
Mutfaðýnda musluðu yine bozuldu
Halil Efendi olsa
Söylemeden yapardý diyorum
Sað olsun ikiletmezdi
Dým dým dým
Nasýl sinir bozuyor
Yalnýzlýðýmla alay ediyor sanki!
Tamircilerde bir musluk için gelmiyorlar ki
Telefon açmayý da, beceremiyorum ya zaten.
Torunlar dalga geçer diye, soramýyorum da.
Bu katarakt beni iyice kör etti
Rastgele arýyorum bazen
Geçen oðlan yerine,
Muhasebeciyi aramýþým
Nasýl utandým.
Yavrum nezâketinden,
bana da oluyor teyze diyor
Bunlar daha neler..

Bir de evden çýkarken hep!
Ömer imi arýyorum.
Oðlum:
Ben þuraya gideceðim
Buraya uðrayacaðým diye
Haber veriyorum.
Bana niye soruyorsun anne
Ýstiyorsan git diyor.
Bilmiyor!
Benim ki alýþkanlýktan..
O zaman anlýyorum bende
Senin yerine onu koyuþumu.
Ömer im diyorum iyi geceler
Günaydýn!
Ömer im..
Kýzla da görüþüyorum
Rahat olsun için.
Ufak oðlan da gelir arada
Onlarla da konuþuyorum
Yanlýþ anlama!
Ama ben arayýnca..

Ömer im öylemi ya..
O arar hep beni
Anam der
Ölürüm
Anam der, yaþarým
Ayýrmam çocuklarýmý birbirinden
Bakma bana öyle!
Boþ çerçeveden.
Onlar üzülmesinler diye
Öyle yoruluyorum ki
Aðrýyan yanlarýmý saklamaktan..

Ah Halil Bey!
Hayat arkadaþým..
Can yoldaþým..
Her zorluða dayanýþým.
Yaþ kemâle erince,
Sevdayý da yakýþtýramýyorlar gönül e.
Özledim desem
Diyemiyorum kimseye.
Tamam tamam
sildim gözlerimi.
Bu romatizmalarda bir azdý ki
Ben yavaþtan gideyim
nasýlsa yakýnda
Yatýya da gelirim.

Zülfiye ERDOÐAN





Sosyal Medyada Paylaşın: