VAZGEÇTİM

gönül defterini ölüm vadisinde býrakýp kaçtým
içindeki tüm harfler yokluðundan kanserli, tek tek yok oluyor.

baktýðýnda gözlerim de okunmuyor sun boþuna dalma derinlerime
soðuttun baharlarý-mý açamýyorum,gülleri mi ,hissizim

derdimi sevip baþýma sarmaktan vazgeçtim,
kendimi unutup, içime aðlamaktan vazgeçtim.

günün birinde diye duvarlara hayal çizmekten,
þuan kaç kurþun çýkar arkamý dönsem sizden diye düþünmekten

anýmý sana adayýp ,ilahi yazgýya kör olmaktan, usanan bi candan geçer oldum.

sýrtýmý sývazlayýp ,koþulunu tek masada itiraf edenlerden
iðrenir oldum beþerden ,yüz yüze gelmekten karanlýða hayran, tutulur oldum.

kaç veda gerekir daha bilebilseydim eðer son perdeye hýzla koþardým.
öfkemi kimin yüzüne vursam vursam da içimde ki fýrtýnalarý özgür býraksam.

ömrüme güneþ gibi doð-anýmdan,bir dipsiz kuyuda ýþýk aramaktan
göðsümdeki canýn üstüne býçak saplayýp yaþamaktan vazgeçtim.

sessiz ÇIÐLIK









Sosyal Medyada Paylaşın: