GÜNEŞİMİ KAYBETTİM

Uzun zaman oldu yüzümü güneþten çevireli
küçük dünyamýn kapýsýný kuzeye açtým
sen gittin diye küs yaþadým kendimle bile

dualarýmýn içerisinde kaldý senden kalanlar
ne hak razý , benim yüz çevirmeme ne dostlarým
mühür de sökülür imiþ hatýrýna yürekten

içimdeki kavgamla mantýðýmý yere devirdim
kuþattýðýn gönül dergahýnda divan sýz,sualsiz kaldým
acizliðim dizlerimi kýrdý,arkandan bakarken

hangi varlýðýn doðasýnda vardýr ?
gözleri de kendini görmek adýna candan geçmek
ona ulaþmak için uçurumda itilmeyi beklemek

göremediðin tarihe imza atardým ki
ardýmda sen olmayaydýn, hep nefesinde kalaydým
doyamadýðým kokuna hasret býrakmasaydýn

varsýn kalsýn güllerin kurusu ayýraç oldu kitaplarýma
bedenime sýðdýramadýðým yokluðunun izleri gibi
anýmsar,aðlar umudumu yeþer tirim gelirsin diye


SESSÝZ ÇIÐLIK





Sosyal Medyada Paylaşın: