BAKIŞLARIN (1)

Kara gözlerinin bakýþlarý,
Sorma yetti canýma.
Aþk’a davetiye çýkarmýþ gibiydi,
Hissettim bunu bana bakan,
Baygýn bakýþlarýnla,
Dolgun dudaklarýn buyur der gibiydi.

Kýyýlarda köþelerde süzerdin beni,
Çözemedim gözlerindeki o derin gizemi.
O’bakýþlarýn inanki,
Koca bir ömre bedeldi,
Ne sen nede ben,
Sevemedik bir birimizi.


Ýki yabancý gibiydik seninle,
Elveda demiþtik, son kez bir birimize,
Bir hüzün çöktü, buluþtuðumuz sahile,
O’baygýn bakýþlarýn kaldý geçmiþ mazide.

Hayat bulurdum baygýn bakýþlarýnla,
Dert dolu dünya, olmazdý bile umrumda.
Aradýðým aþký buldum derdim en sonunda,
Ýnanki hayatýmý feda ederim,
O’kara gözlerinin uðrunda.

Kara gözlüm, tatlý dillim, baygýn bakýþlým,
Ýnanki sensiz çekilmez oldu bu yalnýzlýðým,
Mazideki baygýn bakýþlarýnda teselli ararým,
Bana nasip deðildin, olamadým senin helâlin,
Olsun ben buna dünden razýyým,
Benden yana sana helâl olsun hakkým.

(1) Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOÐLU
Gönen-BALIKESÝR

(12): Aþký arayýpta bulamayan þair.
(23): Yalnýzlýða mahkum edilen þair.
(24): Duygularý ile gönüllerde taht kuran þair.
Sosyal Medyada Paylaşın: