GÖTÜR BENİ SEVDANIN KORUNA ...

yorgun gönlüme deðmesin ney’ler
kanamýþ kaderim
bitirdiðim çileler baþlamasýn
gözler nemlere deðdikçe
nasýl burkulur sevda çiçeðim
sel olur mýsralar yoluna
hecelerde duraksarým yalnýzlýðýna
yanarým kervan geçmez yollarda
ertelediðim aðýtlarým baþlar ...


ipek yolumuz vardýya aþka uzanan
güller sarmýþtý her yaný
huzur dolmuþtu bakýþlarýmýza
sen öpmüþtün ay ýþýðý alnýmdan
unutmuþtum dalgalarda vurulmuþluðumu
asena duruþum dirilivermiþti
kurt bakýþlý kahverengi gözlerinde...


gerilerde býraktýklarým hatýrlandýkça
zifiri sýyrýlmýþ gecelere
yýldýzlarýn en sadakatlisi aydýnlatýrken
sevda yeli esen kuytularýna ben
derin sevgimle iltica etmiþtim sana
yakamozlar düþmüþ gamzelerinde
unutup gitmiþtim sensiz geçen günleri...


her batan güneþin ardýndan hüzünler
dört duvarlara mahkum bahtsýzlýðým
baykuþlarýn dilinde pelesenk olurken
þeytanlar bile gülüp geçerdi kimsesizliðime
unuttugum kýzýl þafak atarken ansýzýn
kývýlcýmlarýn tutuþturdu garip yüreðimi
deprem çöküntüleri yaþanmasýn
götür artýk beni ipek yolundan sevdanýn koruna...


Bahar Tülay Kýran 2008

Sosyal Medyada Paylaşın: