Ýçimde öyle büyük bir hasret
Öyle büyük bir yangýn var ki öznesiz cümlelere sýðmayan...
Ýçim öyle acýyor öyle acýyor ki
Yokluðun kocaman bir vadi olur yüreðimde
Sevda yollarýnda seni ararken kaybolurum
Nefes alamam sensiz
Yaþamak mý? Ne anlamý var ki?
Yokluðun dipsiz karanlýk kuyu
Bense Yusuf misali bekliyorum çaresiz
Bilmem farkýnda mýsýn? An be an uzaklaþýyorsun
Sevgin bitmiþ, umutlar yok olmuþ
Ben hep oradayým, sensizliðin baþladýðý yerdeyim
Zifiri karanlýkta yok olur çakmak çakmak olan gözlerin
Git gide sen de kayboluyorsun yüreðimde…
Yüreðim bir anlam veremiyor
Umursuz tavýrlarýnla
Hoþça kal bile demeden
Sebepsiz yere ortadan kayboluþuna.
Yüreðin nereden bilecek benim ne hissettiðimi
Habersizce gidiþini kimselere soramýyorum
Hasret rüzgârlarý esiyor içimde deli deli
Özlemlerime söz geçiremiyorum
Saðanak olup yaðýyor yüreðime
Dilim lal, dudaklarým mühürlü konuþamýyorum
Yalpalayarak bir saða bir sola
Sensiz karanlýk sokaklarý arþýnlýyorum
Fýrtýna öncesi sessizlik gibi durgunum
Aðaçlarýn dallarýný birbirine sürten
Rüzgârýn hýþýrtýsýný dinliyor
Yapraklarýn baþýboþ sokaklarda
Oradan oraya savruluþunu izliyorum…
Bir zamanlar ten kokunu getiren
Rüzgârýn sesini hiç duymasam
Aklýma maziyi getirmese
Sanki o þarkýyý dinliyor gibi
Hep mutlu olsam!
Üzerimde hüznün dayanýlmaz aðýrlýðý var
Rüzgâr onlarý da alýp götürse uzaklara
Kuþ gibi hafiflesem
Yüreðim aþk acýsýyla çarpmasa…
Her þey hayal ve yalanmýþ!
Umutlarýmý aldýn yok ettin tek tek
Mutluluk sevdamý da alýp kýrlangýçlar gibi
Göç etti gönül tarlamdan çok uzaklara gitti
Döner mi bilinmez!
Ben çok yorgunum
Kafam
Bedenim
Ruhum
Yüreðim
Dönüþünü beklemeyecek kadar yorgun
Ömrüm vefa eder mi bilmem
Eðer bir gün dönerse
Nasihatimdir
Yürekten riyasýz sevenlere
Mutluluðum miras kalsýn…
/Son aþkýmsýn demiþtim, sonum oldun. Aðlasan sýzlasan ne fayda dönüþüm yok bundan sonra sana…/
Mustafa KARAAHMETOÐLU
26.11.2015