’Öyle bir kiþi çýkar ki karþýna, bütün kimliklerinden kurtulup , sadece O’na ait olmak istersin. .. O bunlardan habersiz yanýndan gelir , geçer...’
Kaç yýl geçti inanmýþlýðýnýn üzerinden. .. Heder olan kaç umut gömdün sessizce... Sen sustukça içimde büyüyen hayalin. Konuþtukça derinleþen intihar kuyularým var... Uzak kalma yaklaþ , soluklan biraz ...
Sessiz vedalar bilirim ... Ýç yangýný sonradan kopan. Ýntihar eden umutlarýn yalancýsý masallar... Ýnanmaya o kadar açken biten doðrular.
Kimse masum olamaz siz gibi , Siz gökten indiniz deðil mi ? Günah masumiyetin katili... Sizler namus bekçisi !
Aramayýn günah keçisi , aramayýn ... Postunuz kalýn diye delinmez sanmayýn ... Çalýnacak kapýnýz , sorulacak sorularýnýz... O zaman da dilin kemiði yok sanmayýn !
Etme boþ lakýrtý etme bir daha... Ne sen bildin ne bir zerre anla... Ýnsan olduðuna inandýrma kendini daha fazla... Tek bacaðýndan asýlan sen deðilsin...
Azap çekecek olan ruhun. Saklayamazsýn gölgene bir dirhem. .. Daha fazla yalan arama kendine ... Aklýndan geçeni bilen bir sen deðilsin , göreceksin !
Yýllar geçti gitti emek mi verdin Aþka... Sen dert etme kýrýlan dal senin dalýn mý ? Üzerinde yeþeren meyve senin malýn mý ? Topraktan geldik kuruyup yok olacaðýz. .. Kimse bilmez aþký yaþamadan öleceðiz. Kimse görmez sevda denizinde yüzeceðiz.
Yunus Özkan
26.11.2015 18:18 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.