Neye Güldüysem Bıraktım

Baldan tatlý diri diri gömdüðü/m/n,
Sualsiz – çehresiz benim her bedenim.
Aydan daha aydýn bir sabahýn afyonlusu,
Ýsyan eden se/s-n/sizlik zifr - i ziftendesi.

Her gecenin astarýný yýrtarým:
Se/s-n/sizli/ðin-k çýðlýðý zahir,
Çýnlayan kulaklara baki,
Öyle ki; yedi düven saðýr sahi!

Aaah o yemyeþil cennetimi,
Ölü kentler ü/zeri-stü/nde yürüten,
Deli hikayemden ar/t-d/a kalan;
Kuramayacaðým cümlelerin sonuna yakýþtýrdýðýn ünlemini,
Müspet karanlýðýn yýrtmacýna týkasým geliyor!

Bu, kimin – neyin, bilemediðim bir garez midir?
Yoksa zembereði kopuk bir ezgi/-m midir?
Yook… belli ki; kasidesidir tekerrüre düþkün, güruh keþlerin,
Nefreti ömrüme tabi, yegane emanetin.

Sözlerine harmanlanmýþ coðrafyan;
Tek solukta içime çektiðim,
Ýhalesi olmayan mutluluklarýn … ,
Manasýný sýrtladýðým gibi attýðým yerdi.
Þimdi ise zoraki kazanýlan pamuk hafifliðim…
Bir ben kalmasý gerekirken,
Utanýyorum onca benden ve
“ Yanýmda durmasýndan gölgenin. ” .

Derdin ya “ Gölgede bozulurmuþ her þey. “ ,
Bir minyatürün sanatýný bozan .
Bozdun-m… Bozuldum-n …
Gölgen gölgeme dokundu;
… yok oldum!

Soðuðunu fýrtýnanýn gizlediði firari gözyaþlarým haykýrýyor;
Umudu çoktan silinmiþ yüreðin, gelin olmuþ cümlelerini:
“ Ýðreti hayatlarda eðretiyiz biz! ”
Buna raðmen kandil ýþýklarýnda gizli örgütlenmelerimiz,
Sýkça tutuklandýðýmýz görüntüler …. ,
Ziyadesiyle gözlerimde taþýr izlerini … bak..!
Gözlerim bile yeþil bakmýyor artýk…

“ Gözlerin ” diyordun?
“ Gülüþümü astýðýn bahçen kadardý. “
Neye güldüysem býraktým;
Her þey yüklemsiz kaldý …
Ve “ Hayat hala memleketin kadar yeþil sanýyorsun. ” diyordun.
Hakeza …
Boþluðumda artýk saðanaklar yeþerdi.

..……UTK…………………………………04.04………….05.03.’14…..
 Aylin ERDEM ’in zahmetsiz þiirini iþledik bu gün 
Günlük yoðunluðuna bir dinlenti olmasý dileðimizle……...
………………………….. bu kez kalemine ve gönlüne binayen.

Sosyal Medyada Paylaşın: