Sanýrým bir seferde yazýlmazdý ya:
Aslen çok iyi de bilmek gerekmezdi bunun için.
Duygu - düþünce kafiydi.
Ýnsan olmak kadar yakýn anlamaya ve
Hakeza kaya olmak gerek, anlamamak için.
Kýsa ömürde anlaþýlamayacak kadar karanlýktý.
Cehaletimize aykýrýydý... ayný...
insanlýðýmýz gibi.
Sorgulardý bunu yavrusunu arayan bir ana misali,
Avuçlarýndaki nimeti paylaþmak için...
Ama hep senin ama hep senin için vardý.
Taþ - toprak bir duygu pýrýldatýrdý gözlerinde.
O büyük mucizeninde farkýndalýðýnda yaþardý.
Zaten kendi de baþlý baþýna bir insandý.
Her iþinde ruhu içinden fýrlarcasýna vardý.
Bir dokunurdu o ruhla o yürekle, sýmsýcak,
Aklýn seyehatte öðrenirdi insanlýðýný
Ve bir daha dönüp gelmek istemezdi kafesine arþtan aþaða.
Aþaða kalýr yaný da yoktu býrakýlan bir güvercinden.
Benzetmeye deðmeyecek kadar güzeldi bir hayvana ya
Öðretebildikleri arasýnda ne için yaþadýðý yoktu... ama
Hareketinin kaynaðýnda belki de her þey için vardý.
Karýncanýn iþi de dünyanýn gidiþi de ondan sorulurdu.
Benlik, sadelik, nezaket ve narinlik...
Kendi yapmasa da bu portreyi,
Kýskandýrýrdý dünyanýn dengesini,
Manzaradaki sonlu kalacak fýrça darbeleriyle bile;
Sadeliðinde, ince nezaketiyle esrarlý yatan benliði,
Hiç de yabancý deðildi narin soyluluðuna.
Buna raðmen kucaklardý nezaketi kabalýðýný.
En az yaðmurun rüzgârla dansý kadar daimi
Ve daima hüzünlü dünya, içinde var olmuþ;
Ona yetmeyecek kadar Tanrý’nýn gözdesi.
..................................04.12.’09..................
...........................07:12.............................
....................................................UTK......
Bu þiir 19 Temmuz 2010, Pazartesi www.marmaristime.com’da yayýmlanmýþtý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.