sensizliğe dair ne varsa

günlerden cuma saat dokuz ben seninle ilk konuþtuðumuz yerdeyim
masamýzda yine yanan bir mum var ilk günkü gibi
o gün tam karþýmda yaný baþýmdaydýn
ikimizde heyecan doluyduk korkuyorduk hislerimizi söylemekten
kaybetmekten ama gözlerimiz susmuyordu sessiz çýðlýklar atýyordu
bizse susuyorduk konuþurken sesimiz titriyordu hani
olmaz diyorduk biz bir araya gelemeyiz
ama ikimizde ayrý olamayacaðimizi biliyorduk
þimdi ise o masada mum iþiðinda farklý yüzle var karþýmda sevdiðim,
gözlerini aradým gözlerinde gülüþünü aradým o yüzlerde
hiç biri senin gibi bakmýyor hiç biri senin gibi gülmüyor
senden baþka herþey ayný ama alýþmadýðým alýþamadýðým boþluðun dolmuyor
bir sigara gibi yaktýðýn hayellerim
sigaramýn dumaný gibi kaybolup gitti
bir hiç kaldý þimdi yarýnlara sensiz, sevgisiz
amaçsýz bir hayat, boþ hayeller
yokluðunun soðuk nefesi yüzüme vuruyor ve ben hala o güzel yüzü
unutmuyorum
sýðýnaðýmýzda yalnýzým ama yenilmiyorum sensiz kalleþ hayata
hala gülümseye biliyorum onu kýskandýrýrcasýna
ve meydan okuyabilyorum yenilmedim yenilmiyeceðim sana ey hayat
senin herþeyin yalan olsada tüm gerçeklerimi utanmadan, korkmadan
yaþamassam eðer bu hayat haram olsun bana
Sosyal Medyada Paylaşın: