Bir mevsimin gözyaşları

Dýþarda yine yaðmur yaðýyor
üstüm baþým sýrýlsýklam
herkes bir koþuþturma içinde
aslýnda kimi acýsýndan kimi korkusundan kaçýyor
ama ben öyle bir yaþadým ki korkusuzca acýyý
þimdi dýþarda bir ben varým
yaðmur altýnda bir hesaplaþma içinde
kendimi sorguluyorum her taraftan
aslýnda belki de kaçacak bir yerim yok
belki de hesaplaþma vakti gelmiþtir artýk
gökyüzü maviliðinde yorgunluðum var
ama sýðýnacak tek bir liman yok
ne acý deðil mi
kýrýk duygular içinde darlanýyor ruhum
acemi bir yaralýyý oynuyorum
usta acýlar karþýsýnda
özgürlüðe susadým bir anda
oysa zindanlarla vedalaþý çok olmuþtu
bu ne tutsaklýk böyle acýyla büyüyor
belki de tutsaklýðým en büyük özgürlüðümdür
yoksa bende kaçardým yaðmurdan
kendimi mahrum ederdim bu duygudan
ve bu duygu fýrtýnasý yaþanmazdý
öyle bir duygudayým ki þimdi
ruhumu teslim etmek istiyorum
böylesi bir mevsimde özgürce
kimse de yok dýþarda
kimse görmez gittiðimi
bir tek yaðmur þahit olur
nasýl gittiðime böyle
bir tek toprak ýslak kalýr
hiç bir gözde yaþ olmadan
ve bu hesap kapanmýþ olur artýk
bir mevsimin akan gözyaþlarýyla
Sosyal Medyada Paylaşın: