Ne Suriye, ne Esed, ne Rusya, ne Putin’den,
Türkmenlere koþmayan Türklerden davacýyým.
Ne Rusun adisinden, ne Arabýn itinden,
Sýnýrlarý aþmayan Türklerden davacýyým.
Bebekleri öldüren canavarýn yolunu,
Keserek parçalayýp kanadýný kolunu,
Yiðitlik denizinde batýrarak salýný,
Mezarýný eþmeyen Türklerden davacýyým.
Nerde yolsuzluk varsa bulanarak yaðýna,
Ýpek iplik gönderip teröristin aðýna,
Ay yýldýzlý bayrakla varýp Türkmen Daðý’na,
Orda þehit düþmeyen Türklerden davacýyým.
Kerkük ile Musul’u Barzani’ye býrakan,
Düþmanlarla dost olan Türkmenlere hor bakan,
Sarayý Kâbe sanan, sýk sýk tavafa çýkan,
Milliyetle piþmeyen Türklerden davacýyým.
Gökten yaðmur yerine bombalar yaða yaða,
Türk bayraðý dikilir en yüce en zor daða.
Gariban Türkmen’imi katleden her alçaða,
Anýnda yetiþmeyen Türklerden davacýyým.
Mehmet NACAR