SİTEMKÂR

Hayatým bölünmüþ sevda masalý,
Kaf Daðý ardýnda fallara kaldým.
Ayaðý çarýklý eli asalý,
Derviþim duraksýz yollara kaldým.

Gezerken Leyla’nýn ayak izinde,
Umutsuz býrakýr, durmaz sözünde,
Hasret denizinin hýrçýn yüzünde,
Ýpleri çürümüþ sallara kaldým.

Yanarak seçmiþim ateþ yolunu,
Gönlüme mürekkep yaptým külünü,
Azada yanaþmaz Leyla kulunu,
Zincire vurulmuþ kollara kaldým.

Dedim ki, ne olur, sevdayý taný,
Âleme yayýldý aþkýmýn þaný,
Gönlümden soyarak ipek kaftaný,
Yamasý sökülmüþ çullara kaldým.

Gün vurdu adýmý yazdýðý buza,
Gümüþten saçýmý tel yaptý saza,
Ýnatçý siteme, tükenmez naza,
Sevdayý bilmeyen dillere kaldým.

Kaptaný olduðum hüzün gemisi,
Güneþi bulmadý, yarmadý sisi.
Ezansýz imamsýz sevda camisi,
Önünde dilenip, pullara kaldým.

Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın: