ZAMANA AKIN

Gözlerinde bir ok, saplanmýþtý zamana,
Yaþ damlýyordu geçmiþle gelecek arasýna.
Köprü kurdu sözler, karanlýklarý yarýp,
El pençe divan durdu, huzuruna varýp,
Zamansýz akýyordu su,
Gölgesinde ayýn.
Birþeyler geçiyordu, kýyýsýnda dolaþan subayýn.
Karanlýklarý bir ses böldü; dedi hazýrlanýn.
Fethidir þimdi, araya sýkýþmýþ zamanýn.

Bir elinde kalem, diðerinde silah
Bundan sonra düþmezdi dudaðýna ah,
Yýllarca dolaþtý durdu obayý,
Tutuþturacak yiðit aradý, tüttürecek sobayý.
Hangi kapýya vardýysa içi titredi derinden.

Farkýnda olmadan geçti kendinden.
Dönüp baktý, arkasýndan gelenlere.
Kimi uyumuþ, kiminin gözlerinde elem
Yýðýlýp kaldý oracýkta,
Zaman geçmiþti.
Ruhlardaki ýzdýrap kendinde birikmiþti.

Gözlerinde bir ok saplanmýþtý zamana.
Yaþ damlýyordu, geçmiþle gelecek arasýna.

M. Ö./ 2004
kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın: