Her þey kulaðýma fýsýldadýðýn o sözle baþladý
Penceremin önünden geçerken bakýþýn ateþledi fitilimi
Gecenin gölgesine uzanýp beklerken
Seyrek gülüþlerinde aydýnlandý dünyam
Sonrasý malüm
Ansýzýn düþen bir yapraða benzedi hayatým
Ký l payý kaçýrýlmýþ bir mutluluðun yürek yakan hikayesi
Sen yaþadýn
Ben öldüm ölüm ölüm
Aslýnda tek derdim
Bahþedilen ömrü tüketmekti yüreðinde
Adýný hiç çýkarmýyorum aklýmdan
Ne zaman biri ansa adýný
1989 damgalý 3 Eylül ü yaþarým
Talih diyorum
Kör talih
Sadece bir damlasýyla yaðmurun
Bin bir çiçek açan
Mutlu ve hoþnut bir kadýnýn kollarýnda
Düþ kuruyordum bir çiy tanesiyle uyandýrmak isterken yapraðý
Ömrümü teslim etmekti avuçlarýna tek gayem
Sanmýþtým ki sen varsýn diye gelmiþim dünyaya
Oysa þimdi diyorum ki
Keþke sen de olmasaydýn ben de
Benden çalýnmýþ gecelerim
Sensizliðimin edepsizliðidir
Þiirlerim yen geç burcu
Gözlerimde kelebekler kozalarýndayken
Bu aþka hikâye ettim kendimi
Yorgunum
Ve de bitkin
Ayaklarým prangalý
Yüreðimde kelepçe
Kimsesiz bir kahýrla yat kalk
Bir beyaz gülle yitirdim ömrümü manamý
Bir daha ne yaðmur yaðdý ne de ýslattý yüreðimi
Ne öldüm
Ne yaþadým
Herkes çaðýn hastalýðý dedi
Ben Özlem dedim
Gittin söndü yýldýzlarý þehrimin
Yüzün hâlâ giderken baktýðýn aynada
Kokladýðýn gülün kokusu odamda
Gökyüzüm sönük
……………
…………………
Senin gökyüzün hep parlak olsun
Dilerim sana da geçmemiþtir bu esaret