Anlatmasý zor
tufan sonrasý yalnýzlýðýmý;
çýrýlçýplak, ýpýslak
oturup da bir daðýn baþýna
süzmek çekilen sularý
mil basmýþ yapraklarda...
Güneþi görmek
sevindirse de insaný
ne bir kayýk
ne de bir duman;
yok beni baþka kurtaran...
Çaresiz, sol eðe kemiðimden
bir Havva yaratmalýyým kendime;
iþte böylesine zor
seni ateþte bulup, suda yitirmek
yiten sevgiliyi geri getirmek!
Her gecenin gecinde
göz kýrpýp
seslenecek misin yýldýz yýldýz
herkesin bir yýldýzý var ise
söyler misin
sen kiminsin gülce kýz?!
Þaban Aktaþ
10.11.1998