Ve hüzün uzak Acem diyarlarýndan gözlerimi kapadýðýmda, ýlýk bir Ankara akþamýndan bakarken Ýzmir sefalarýna Ankara özlemini yaþadým dipsiz Ýzmir sokaklarýnda Benim doðru dürüst hiç Ýstanbul um olmadý Sevemedim de Allah var doðrusu.Ben hep Kýrþehirmiþim aslýnda. Orada doðmuþum orada yeþermiþim orada aþýk olmuþum. Ben hep büyüdüðümü sanýrlarken ruhumda hep çocuk kalmýþým gittiðim yerlerde aslýnda.. Büyük bir Ýstanbul. Güzel Bir Ýzmir. Yada umut dolu Ankara olamamýþsam, Bil ki Tarifi Ýmkansýz Kýrþehir-im sende...
Sosyal Medyada Paylaşın:
pravda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.