Býrakýn mevhum gecenin sekizinde
Somurayým.
Somurayým þu baþýmýn belasý içimi
Ýliklerime kadar düðümleyip koparayým
Dert bohçasý artýk aðýr geliyor
Cansýz gülüþüm
Ne gülüyorsun? Gülme.
Ne bakýyorsun ölü gözlerim? Bakma.
Bu gece derim ki ben
Vazgeçeyim kokuþmuþ dünyadan
Vazgeçeyim iþe yaramayan
Hiç anlamayan bu candan
Verin ellerinizi boynuma dolayacaðým
Ve istemiyorum alýn
Caným elinize yapýþsýn.
Hem çuvaldýzý da görmek istemem
Çünkü iðneyi kendileri alýyor
Gözümün önünde gözüm çýkýyor
Ne gülüyorsun gözlerim? Gülme.
Ýðne onlarýn her daim
Hidayet öksüzü canlarýný besliyorlar.
…
Akþamýn sekizinde vazgeçesim geliyor
Þu parmaklarýmdan
Ýstemem riyazet edilmiþ düþüncelerimi
Ýstemem onlar kelebek gibi uçuþuyor
Cehalet hakkýdýr gözlerimin.
Nede olsa anlaþamýyor þu
Korteks elimle limbik elim
...
Vazgeçeyim geçmesine ama
Ya siz?
Geçinebilecek misiniz
Soðuk gölgemin altýnda?
Düþündüm de.
Vazgeçmekte vazgeçilmez deðil aslýnda...
Hümanist Eylem ( özlem þahin)
3 KASIM 2015