KIRIK SANDALYE

Bir kýrýk sandalye þimdiki adým,
Yýllarýn çilesi, izi var bende.
Hurdaya ayrýldým, kalmadý tadým,
Kirli dünyamýzýn tozu var bende.

Riyakar taþýdým, dað gibi durdum,
Nice kör cahile ilim aldýrdým,
Bilseniz ne aðýr yükler kaldýrdým,
Gürgen aðacýnýn özü var bende.

Büyük söz etmedim, yaptým iþimi,
Birçok tekme yedim, sýktým diþimi,
Ýçime akýttým kanlý yaþýmý,
Eskimiþ terimin tuzu var bende.

Dediler çýrpýnma, ateþtir sonun,
Dedim yolcusuyum baki kanunun.
Sözünü unutan insanoðlunun,
Kalu Bela’daki sözü var bende.

Ne suya kýrgýným, ne taþ, ne cama,
Koptu yüreðime yaptýðým yama,
Su ýslattý beni, cam çizdi ama,
Meþenin verdiði sýzý var bende.
Sosyal Medyada Paylaşın:

AKYÜZüm Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

YEĞENİM su olmasaydı TERÖR ŞEHİTLERİNE senmişsin meğer ÇANAKKALE GEÇİLDİ B İ Z İ M D E Ğ İ L Gölgemi Arıyorum DOLUYUM BAKIN KIRIK SANDALYE