GECE YOLU

Gecenin gizli ceplerine saklanýr aydýnlýklar.
Sesleri yutmaz gökyüzü, konuþmaya baþlar anýlar.
Kendinle kalýr mahvolursun.
Perdeler ararsýn indirmek için nefsine.
Zalim çiçekler ve çalýþmaz ipek böcekleri,
Bulunmaz kefen için bile bir parça bez,
O acý kapanmaz, kendinle kalýr kaybolursun.

Hele birde kýþ varsa pencerenin diðer yanýnda,
Karanlýk soðumaya baþlar, üþüyerek aðlarsýn.
Uykuyu beklerken bedensizler gelir,
Uyutmaz fýsýltýlarý,
Teheccüdleri imksaklara baðlarsýn.

Bir çift iþe yaramaz elmas kalýr kapaklarýnýn altýnda,
Iþýk yoksa onlarda yok,
Körsün…
Her þey bitip, yok olunca korkular,
Þarkýn türküsü baþlar,
Ýþte, ýþýðý tekrar o zaman görürsün.

Güneþi bekleyerek geçer tüm gece,
Kim bilir bir daha ne zaman görecek gözlerin,
Sen misin aydýnlýktan kaçan bre cahil,
Tadýný çýkar hayatýn ve aydýnlýk gündüzlerin.

Sosyal Medyada Paylaşın: