Yýllardýr arýyorum kendimi,yýllardýr... bazen þehrin loþ sokaklarýnda, bazen patikalarda, bazen kendi içimde. Yoksun ey kendim,kayýplardasýn. Varmýþ gibi geliyorsun bana ama sanýrým çok uzaklardasýn. Tenim bir maske biliyorum özüm ise kayýp ülkelerin meçhul sokaklarýnda gezer. Bir yudum içtiðim çaya ortak edemedim seni. Neþelendim yoktun, hüzünlendim yoktun. Yokluðun mahzenin de beni kederlere soktun. Biliyorum benden bir parçasýn ha özümsün,ha canýmsýn yalan söylüyorsam yüreðim yansýn. Bak kaç hazan mevsimi geçti yine yapraklarý döküldü cevizlerin, hurmalarýn,dutlarýn kýrýlmaz mý acep vuslata engel olan kalbimin zarlarýnda saklý onulmaz putlarým. Ömür gri bulutlar gibi belirsiz ya beyaza döner ya siyaha gel ey kendim, gel ey benden olan,ben olan. yokluðunda hüzündür sadece kalbime dolan. ben benden çok uzaðým biliyorum ben kendime tuzaðým. o yüzden artýk aramayý býraktým anladým ki kendime fersah fersah ýraktým. Anla ey kendim ; bir tenim var bir de içimde ki sen varsýn. tenim hastalýða,yokluða mübteladýr sen benim varlýk sebebimsin yokluðun ise bana müntehadýr.
Münteha : son,akibet,bitiþ.
Talip KAZGI 18 Kasým 2015 Çrþ / KONYA Saat : 18:15 Sosyal Medyada Paylaşın:
Talibi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.