Yorgun ve uykusuz gecelerde
Karanlýða sýðýnmak gibi seni beklemek
Karanlýktan korkardým oysa
Ýsrafil üflerken yavaþ yavaþ sur’unu
Nuh’un gemisinde en sona kalmýþ
Bir garip karýncayým ben
Ayaklar altýnda kalmaktan son anda kurtulan
Tufan sonrasý sað kalan
Tek buðday tanesi belki de
Güvercin gagasýndaki zeytin dalý
Zulamda kalan sevgi kýrýntýsý
Mikail’in nefesiyle sürüklenirken her þey
Topraða tutunan en zayýf tohum
Okyanus dibinde bir kum tanesi
Ýstiridye içindeki en parlak inci belki de
Kimsenin göremediði bir güzellik
Kimse bilmez, kimse duymaz, kimse aramaz
Ama oradayým
Zorluyorum kapýlarý
Açýldý açýlacak ama yok ki bir el veren
Okyanus dibinde unutulmak
Ve sürüklenmek dalgalarla ordan oraya
Kaderim olmamalý
Geceleyin gökyüzünde ýþýðý olmayan
En uzak yýldýzým belki de
Kaybolmaktan korkarým boþlukta
Hangi galaksi yurdum bilemem
Samanyolumu kaybettim bir gece
Akýp gitti önümden binlerce yýldýz
Hangi kara deliðe düþtüm
Bilemem
Aradýðým nedir bu evrende
Herkesin bulup paylaþtýðý
Hoyratça harcadýðý sevgi mi?
Yoksa
Kimsenin bulamadýðý
Kaf daðýnda bile olmayan
Yalnýzca iyi insanlarýn
Masum çocuklarýn yüreðinde taþýdýðý sevgi mi?
Nasýl imrenirim çocuklara
Bir topun, bir uçurtmanýn peþinde koþarken
Yaralanan dizlerine aðlarken bile
“Hiç büyüme çocuk” derim
“Hiç büyüme…”
Ne acýlar bekliyor seni köþe baþýnda
Ne hüzünler kapý arkasýnda…
Bir ýþýk gözlerime
Bir umut, biraz sevgi yüreðime
Ellerim güzelliklere uzanmalý
Koparmadan gelinciði
Kýrmadan kuþun kanadýný
Sözcüklerim kaybolmasýn isterim
Yerli yersiz karýþýk i mgelerde
Þiirlerim sevgiden yana
Öykülerimde çocuksu sevinçler
Ýyi insanlar okusun isterim
Elimden tutsun, halden anlayan
Deðer bilen olgular…
Mademki geldim bu dünyaya
Bir þeyler yapmalýyým evrende
Sevmeliyim mesela, sevilmeliyim
Basmadan karýncanýn yuvasýna
Kýrmadan kuþun kanadýný
Yaþamalýyým
Belki bulurum umuduyla
K A Y B E T T Ý K L E R Ý M Ý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.