ezber bozanım

bu gecede
kuraklýk demindeyim
bir damlacýk ta olsa kondur bir çiy tanesi dudaðýma…



bilirsin ki
aþk mabedindeki katýksýz ayinlerde
giyinmeyi hiç bilmez faili iksir dudaklarým



geceye ektiðim tüm düþler boy verse de
adýný bile bilmediðim tenlerde aðlýyor geçmiþim



aylardan
griye çalan bir pembe
günlerden kesik bir kýrmýzý
ve son kez de olsa öp beni ölümüne


ben ki
yankýsýnýn koynunda bir daðým
sisli bakýþlarýmda gizlidir gözyaþlarým
rüzgarlarýmda dillenir kekik kokulu yaban türkülerim
kardelenler kar bilir nefesimi
ve ben güneþe inat
seni hep zirvemde kendime saklarým



aylardan
ayazýnda bir kýþ
günlerden çatýk kaþlý bir ayrýlýk
ve son kez de olsa kefen ol sar beni ölümüne



boyasý dökülmüþ bir maskenin içinde sabahlýyor gözlerim
boynumda terk edilmiþ bir yýlan derisi
ellerimde þafak kýrýntýlarý
ve t/uzaklarýmda çok ça sen



aylardan Babam
günler ki hep Annem


ve sen
aðrýyan sol yaným
derinliðinde kaybolaným
ezber bozaným

seni
hesapsýzca
ölesiye sevmenin adý bir günahsa
baðýþla bu kulunu Tanrým
baðýþla ki
ateþlerinde yanmaya geliyorum…








ilhanaþýcý/kasýmikibinonbeþ




Sosyal Medyada Paylaşın: