calista

bir tuval yüzdürüyorum
denizlerimin en üryan sularýnda gözlerim kapalý...



önce gözlerime
sonra da ruhuma demir atýyorsun Calista


utangaç ta olsa
yelkenlerime cýlýz renkler veriyor içimdeki isterik yaným


ýlýk bir rüzgarla savruluyor odamdaki tül perdeler



önce
kendimi çiziyorum týrnak aralarýmda
kanýyor tenimdeki aceleci kimliðim
telaþým bile kýrmýzý gülüyor Calista


sonra
ar perdelerim yýrtýlýyor
süzülen kanatlarýyla iþgalci parmaklarým konuyor kývrýmlarýna
sanki kalbim parmaklarýmda atýyor Calista


dudaklarýnýn akýntýlarýnda yüzüyor dudaklarýmdaki ayinler
ki ben yüzme bilmem
iþte tam da bu yüzdendir
terini içime çekip çekip te kývrýmlarýnda boðulmam



benim arsýzlýðým
sabýrsýzlýðým sanadýr Calista


bilir misin
ben her gece
göðsümü göðsüne siper edip
üzerimize kilit üstüne kllit vurup
tek beden uyanýyorum sabaha



düþlerimin iþgalci kýsraðý Calista
çöz artýk gecenin düðmelerini
düþ artýk düþlerimin yakasýndan

gel
sapla hançerini gecenin siyah tenine

haykýr
haykýr ki çýldýrsýn gökyüzü
kanasýn bulutlar
kýzýl saðanaklarla yýkansýn kuruyan tenlerimiz
ve ilk defa gün bize doðmadan
biz güne doðalým en kýzýlýndan


unutma ki
zaman
seviþmelerim kadar arsýz Calista...







ilhanaþýcý/kasýmikibinonbeþ


Sosyal Medyada Paylaşın: