ŞİMDİ HER ŞEY YASTA

Soldu gönül bahçemde açan gonca gülüm
Ya sevmeyi ya da sulamayý beceremedim
Nerede, nasýl bir hata yaptým asla bilemedim.
Þimdi gönlüm yasta, Ýrem’deki Gülüm yasta.

Nasýl da kýskanýrdý sevdiðimi sandýklarýný
Ýnanmazdý anlatsam da söylediklerime
Þaþýrýr kalýrdým bu haline kendi kendime
Þimdi sevgilerim yasta, sözlerim yasta.

Saçlarýna ne diye dokunmuþ, okþamýþým
Neden bakmýþým derinden derine gözlerine
Ne diye sarýlmýþým sýký sýký boynuna beline
Þimdi gözlerim yasta; ellerim, kollarým yasta.

Bu sona eriþin tek suçlusu ben deðilim asla
Hala anlayamadýðým bir þeyler oldu aniden
Nasýl soldururum onu, üstüne titrer dururken
Þimdi sýrlar yasta; bülbüller, güller yasta.

Özlemle anýyor ve arýyorum o güzelim günleri
yine de katilim, suçluyum, rezil- rüsvayým ben
Baþka kimler suçlu var mý acep bunu bir bilen
Þimdi özlemler yasta; suçlar, piþmanlýklar yasta.

Kemal Çakýr
Sosyal Medyada Paylaşın: