Bir sonbaharın ardından,şehrin yıkılışını görebiliyorum

Bir sonbaharýn ardýndan,þehrin yýkýlýþýný görebiliyorum...

Yazgýnýn býraktýðý maðrurluðun ecrinliði
odamýn ses tellerini incitiyor
maveraya dalýyorum...


rüzgarlarýn aðýrbaþlýlýðý
ve senden gelen haziran kahverengisi,
aðustos sarýsý
ve temmuz yeþili bütün iklimlerimi çürütüyor,
kýþýn demine uyaklý vuruyor yokluðun
seni arýyorum
senden uzaklaþmak için...



nereden sustuðumu hatýrlatmaný diliyorum her rüzgar
ve her rüzgar yeni bir hazan býrakýyor
Ankaranýn sessiz ayazýna...
Kuþlar soðuktan yanýk türkülerle ýsýnýrken
yaðmuru soluyorum
içimde ki senli düþümle..



Ayrýlýðýmýzýn aykýrýlýðý bir martýyý gökyüzüne küstürüyor adeta
ve adeta yeni bir matem baþlýyor bizim için,
her buluta küsüp
her yeryüzüne aðlamakta olmak
iklimleri özgürce yaþayamamakmýþ.
Sen giderken bana sensizliði prangaladýn ya
bende beklerken özgürsüz olmayý yeðledim yokluðuna
baktýðýn her yer gün olsun düþüne
ve gün düþlerime yakýnlaþsýn hislerinle..

Hadi þimdi býraktýðýn gurbeti mabedime mýhla
yüreðim seni sussun.
Bir sonbaharýn ardýndan,þehrin yýkýlýþýný görelim...
Sosyal Medyada Paylaşın: