Yaralı Yorgun; Güneş Gibiyim....
Yaralý yorgun güneþ gibiyim,
iþte bu benim kaderim
düþe kalka yine þafaklar söktüm
bilmem ki nasýl anlatayým
gurbet bile söndüremedi
ateþler içinde yanan onurumu ,
sen mi söndüreceksin
yaralý yorgun güneþ gibiyim
varmýydý ateþe itilmenin teslimiyeti gururumun.
Ufkumu sardýkça geçmek bilmiyordu gece
kaçak aþklarýn sönmüþ nefeslerinde
bendim her gece yanan ateþler içinde
belki soluklanmalýydým bir gönülde
ya da çekip gitmeliydim bilinmeyen bir yerlere
hangi fýrtýna kopardý seni
hayalinle doldurduðum yüreðimde
yaralý yorgun gece gibiyim
yoktu ateþe itilmenin teslimiyeti onurumun.
Geçmiþimi unuttum köþe baþýnda
düþündükçe yanýyorum hasret ateþinde
sen mi söndüreceksin yüreðimi
savursan da küllerimi gurbet elinde
yaralý yorgun ateþ gibiyim
varmýydý yalnýzlýða itilmenin teslimiyeti gururumun .
Acýlar içinde gün þafak söktüðü zaman
sevdandý yeminim aþkýndý onurum
kýrýldý gururum
ateþler içinde yanan yüreðimi
sen mi söndüreceksin
yaralý yorgun güneþ gibiyim
yoktu ateþe itilmenin teslimiyeti onurumun
Bana gönlümdeki ateþten baþka hiç kimse yanmaz
yüzüm gülerken ateþler yandý nefsimde
istesende sönmez
yaðsada söndüremez daðlarýn kar;ý
ateþler içinde yanan gururum
sen mi söndüreceksin
yaralý yorgun hasretinde güneþ siz gün gibiyim
varmýydý ateþe itilmenin teslimiyeti gururumun.
Þiir_YARALI_34/Avusturya/12112015/Avusturya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.