GÖNÜL ŞEHRİ
hiç fark ettin mi Handan
öyle anlarýmýz olmuþtu ki bir þey bizi sevmeye zorlamýþtý
þiir dolmuþtu pencerelerimize kalbimiz daha hýzlý atmýþtý
ruhumuz esaretin tüm baðlarýný kopararak benliðimizden fýrlamýþtý hani
bu neydi bilir misin küçüðüm
esaretten yýlmýþ ruhumuzun bedenevimize isyanýydý
__________________________
hiç kimsenin hiçbir zaman ayak basmadýðý
hiçbir þekilde kirletmediði gönlümün bu;
ýssýz vadisine sürükledim seni Handan
içimin derin uçurumlarýndan geçirerek dolaþtýrdým seni
bu yolculuðun tehlikelerini korkmadan küçümsedin
oysa ben kaç defa ürpermiþ, kaç defa kaným donmuþ
kalbim durur gibi olmuþtu
buz tutmuþ yamaçlarýmda açýlan çatlaklarý sakin bir bakýþla ölçtün
köpükler saçan çaðlayanlarý geçtin
geçtin ve göz kýrptýn
sessiz bir davet oldu gözlerin, dönüþü olmayan yollara
hoþ geldin küçüðüm
vakti midir þimdi;
dakikalara, saniyelere girmenin
evet vaktidir
damarlarýmda akan kanýma kadar seni iþlemenin
sabahý görmemiz belki bir asýr sürecek,
þehrimin ara sokaklarýný geceler boyu yürümelerin,
hiç bitmeyecek
ve ben adýmlarýnda can bulacaðým
tüm dünya uykuda uyurgezer gibi,
hep benim yüreðimde gezecek
içime sýðdýrdýðým kâinat,
sana meftûn olduðumun
farkýnda olmadan dönecek
bana söz ver küçüðüm
beni uslu uslu seveceksin
zamandan ileri geçmeye hiç heveslenme
zaman da biziz, mekân da
çýkart bedenini saran tutku elbiselerini
aþka soyun, benliðin çýplaklýðý gözlerimde parlasýn
benlik nedir Handan;
aþkýn zýttý olan bir tutku mu
benden korkuyor musun sevgilim
asýl senden korkmalý, gönül sokaklarýmda dolaþmaný önlemeli
senin çaðýnda hayal gücü en lezzetli yemiþleri çürütür
senin çaðýnda bir insan hiçbir þeyden yararlanmasýný bilemez
her þeyi tatmak, ele geçirmek, tüketmek ister
sonra da dünya nimetlerinin önemsiz olduðuna þaþýp kalýr
haydi inan bana, usul usul yürü
bir sözün, bir bakýþýn tarif edilemez bütün zevklerini
doðmakta olan bu aþkýn ucu bucaðý görünmez hiçliklerini
birer birer, doya doya tat tutkularýna esir olmadan
neredeyiz biz bir bak
görüyor musun þu ormanýmdaki gür ve avare bitkilerin gücünü
çalýlýklara tokadýný patlatýp acý kahkahalar atan rüzgârýn
eðip büktüðü aðaçlarýn sisli tepelerinde
büyük halkalar çizerek süzülen þu kýrlangýç sürüsünü
görüyor musun
her tarafa alçalan ve yükselen þu uðultuyu
iþitiyor musun
ya esaretinden kurtulamamýþ ruhlar gibi
aðlayan ve hýçkýran dereleri
doðum sancýsýnýn pençesinde inleyen topraðýn can çekiþini
haydi uzat ellerini sevgilim
bu eþsiz serenadýn gölgesinde dans edelim
bilmem kaç defa
gece inerken, ay yükselirken, þafak sökerken
bir baþka sessizlik olan öðle vakitlerinde
gökte, havada, her yerde görünmeyen bir mýknatýs gibi
aþk denilen bilinmeze itildiðimi hissetmiþimdir
o anlarda o kadar þiddetli, o kadar güçlü sana bulanýrým ki
beni kapsayan þu kâinata bulaþtýrýrým seni
gecenin mavi tüllerine serpilen þu beyaz yýldýzlara bakýp
aþkýmýzýn seni aðlattýðý hiç olmadý mý Handan
onlarýn önünde hiç þiire akmadýn mý
sonsuz duygular için pek zayýf olan insan
sevgisini hep bir noktaya toplamaktan hoþlanýr
sen de benim gönül penceremden uzatýp baþýný yýldýzlardan birine tutuldun
ýþýklarýnýn titrek parýltýlarý içinde sanki âþýk bakýþlar buldun
seni okþayan, gönülden inen ve sana:
- ’ümit et, bizden geldin bize döneceksin
sana seslenen, seni çaðýran biziz...’
diye bir ses duyar gibi oldun
o ses
esaretten yýlmýþ ruhunun ilahi bir atýlýþýdýr
ah bu soðuk! gönül þehrime kar yaðýyor Handan
bütün tenime zehirli iðnelerini batýran bu derin acý
çiçekleri solduran onlarý ateþ gibi yakýp kavuran
düþüncenin ta derinliklerine kadar iþleyen manevi hastalýk
her þeyin üzerine beyaz kefenini çeken soðuk
gökkuþaðý renklerini, suyun akisleri, çiçek tomurcuklarý
genç kýzlarýn yataklarý üstüne o puslu ve kurþun renkli örtüsünü çeken soðuk
soðuk sýrlý ýslak kanatlarýyla bedenimi yalýyor
seni benden, beni senden
bizi insanlardan, insanlarý bizden uzaklaþtýrýyor
terkedilmiþ harabe bir þehir oluyorum
...
çýk artýk bu puslu ve karanlýk vadiden
çýk içimden Handan
vakit geç oldu, dönelim küçüðüm
ben ýssýz, sen taze bahar
henüz yolun baþýndayýz....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.