içimin mavi þehirlerden geliyorum sana sokaðý özgürlük çocuklarýyla dolan ecelin topraðýnda dahi gölgelenmediði buðday baþaklarýndan ve döþünde tuzlu nehirler doðuran kadýnlýk hayallerimden geliyorum ah bir öpsen inan dirilir rüyan
parmaklarýmda bayram sabahýndan kalma bir seher telaþý ki ne çok sarhoþ olmuþtur güneþ yüzüme doðarken ayaklarým yaþlý bir tarihin aþk köprüsü saman tarlalarýna dökülür körpecik sevinçlerim say ki ellerim iki dünya saadeti illa ki yaþarýz biz yeminlen sevgili penceresinde sardunya kokan cumbalý evlerin isli bacalarýndan serpilmiþ gelinlik kýzlarýn kýzýl fistanlarýndan sesleniyorum ölümsüzlük geçer buralardan bilirim selamet güzeldir benim içimde umduðum kadar uzun olur geçmiþin gölgeleri ve umursamadýðým kadar çok fazla yýðýnla acý birikir emekçi kadýnlarýn tozlu sesinde düþünürüm umutlu ve üzünçlü bir hayalle yaþarým parmaklarýmda boy veren sýzýlý gülüþlerin kucaðýnda "yaþamak" demiþti okuduðum bir kutsal kitapta emir sahibi "sonunun ne olacaðýný bilmeden yaþamak" iyiliðine senin demiþti evet annemin sesinden koptuðumdan beri hayat sadece ne olmayacaðýný öðretti yaþamak eyy sevildiðim soluklarýnýn titrediði her tarihte yaþamak seni cennetten düþen bir günah gibi
baðdaþ kuruyorum bazen ruhumun sana koþan en salaþ uykularýnda boynu bükülüyor cennetimde bekleyen kuþlarýn bana ölüm yok buralarda dersem tükenir son nefesim fesleðen kokulu yaðmurlarý kurur gözlerimin ben gözlerime inat yeminlerime sýðýnýrým illa güneþe topraða denize sýðýnýrým þahlanýrým belki az sonra köpürmüþ ömrümün dar sokaklarýnda ayaklarýndan üþümüþ serçelerim ötüþür dil baðýmýn kökünde bir "aþk" desem ýsýnýr yüreciðim ahhh yüzümün mihrap makamý nerdesin
"kalbim diyorum dökülecekmiþ gibi oluyor baþýma yýðýnla ceset gittin mi sen heyhat"
sana hiç tanýmadýðýn memleketler biriktiriyordum avucumda yeminli kuþ saraylarý büyüttüðüm Süleyman makamý gibi kutsanmýþ dudaklarýmýn bereketli sýcaðýnda uyanan dualý bulutlarýmýn küskün renklerinde boy veren tomurcuklanmýþ yaðmur yuvalarýndaki mutlu evlerden göðsümde titreyen kum saatlerinden ve parmaklarýmdan dökülen geceler boyu hiç bitmeyen özlemle severdim seni ben bir an kaldýrdým yüzümü bulacakmýþýz gibi birbirimizi sanki göklerde yürüyen suskun bir kýyamet var yaralarýmdan üreyen kefenli deniz kýzlarý yürüyor göz kapaklarýma yýðýlan sevda köprüm de ellerini ver titreyen ellerime yalvarýrým unut benim aþklý sabahlarýmý koy önüme aðzýnda barýndýrdýðýn bütün ömrümü ve ardýna bakmadan git
þimdi beni oluruna býrak
gözlerini unuttum kalbimin kuyusunda dudaðýmda bir veda lekesi
aðlamak ister o vakit aðzým bulamam artýk bizi silinmiþtir kutsal kitabým
"Rabbim"
þiiri güne taþýyan kýymetli seçki kurulu ve uðrayan tüm dostlara teþekkür ve hürmetle...
my Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.