En çok sana benzemek öldürür beni...
Fýrtýnadan kaçan bayaðý bir serçe
içime sýðýndýðýndan beri
limanýn duvarlarý soðuk
ýslýðý kibirli
Dalganýn
kýyýya vuruþu
kayanýn yosuna tutunuþu
martýnýn denize bakýþý
gönülsüz
Oysa mazoþisti serçe
kaçýþý baþka umuda dönüþtü
bütün gece karanlýðý sorguladý
ferfecir gözlerinde
Emanet bir vicdan aradý
suskunluða konmak için
yüklendi gökyüzüne
hafifleyeceðini sandý
Kanatlarýnýn götüreceði
yollarý eksiltiðinde
toplayacaktý rüzgarý içinde
kavgayý büyütecek
serçe yüreði çýrpýnacaktý
Her mevsim ilk baharmýþ gibi
tuttu nefesini
vermedi þarkýlara
tüy tanesi ömrünü
uzaktan geçti
kendine öldü SERÇE…!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.