Mevsimlere bir ayrý bakar gözüm Ne sýcak ne soðuk, bi haber gönlüm.. Sonbahar kapýyý çaldýðýn da Bir yalnýzlýk düþer odama Rüzgar pencereme dayandýðýn da Yetimlerin hüznü vurur canýma.. Ne çare? Gönülden gelen el’e varmýyor Mevsim kýþ ise sokaklarda acý baþlýyor Tok yataðýn da oburlanýrken Aç olan hem üþüyor, hem aðlýyor.. Sonbahar düþtüðünde Anadoluma Bacasý tütmeyenler gelir hatrýma Karabulutlar göðü saranda Kimsesizlerin matemi düþer göz pýnarýma.. Ýnsanlar garip, insanlar yalan Ekmek vermez sýrtý pek olan Gönüller kararmýþ, gaddarlýk elde kalan Kapýda bekler insanlýk, buz tutmuþ Açýpta yok elden tutan..
10.11.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hayrettin Gönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.