SENSİZLİK

Sensizlik en büyük sessizlik
Hatta ben konuþmayý bile beceremiyorum.
Bazan kuþlara anlatýyorum derdimi
Erkenden kalkýp güneþe gülümsüyorum.
Herþeyi ilkkez yapar oldum þu sýra,
Mesela al beni yanýna diye
Yalvardým yaratana...





Fitili tutuþmuþ bir dinamit gibi zaman
Heran süre dolar...ben gidebilirim
Ardýmda aðlaþanlar,
Aðýt mý seversin en çok
Onu da okutabilirim.
Mülteci gibi yaþýyorum
Mesela ben ilk defa
Yoldan geçenlerin bakýþlarýnýn çarptýðýný gördüm üzerime
Mesela ben ilk defa memleketim gibi özlüyorum seni
Ben senmiþim sensizlikte anlýyorum





Adý konmamýþ bir ayrýlýk yaþýyorum
Derdimi anlatýyorum munzur’u taþýrýyorum
Böylesine kuþ gibi çýrpýnýyorken yüreðim
Ecel senin adýn ben ölüme gülerek giderim
Nasýlda unutmuþum sakallarýmý kesmeyi
Meðer sen gideli nede paspal olmuþum





Eksik herþey eksik...zaman delirmiþ
Zembereði boþalmýþ yelkovanýn,
Zaman þizofrenik bir hasta sensizlikte.
Ben ilkkez özlüyorum Yüksel caddesini
O bizi kavuþturan þirin çay evini
Ve sarýldýðýmýzda birbirimize
Rüzgarýn savurduðu teninin yanýk kokusunu.
Ah..sensizlik
Bir bahar ayýnda buðulu bir sessizlik


Furkan CAYMAZ
13 Mart 2008-21:20
Sosyal Medyada Paylaşın: