Her geliþimde böyle aðlamaklýsýn nasýl öpmemi istersin bahar çiçekleri arasýnda, yada söðüt aðacý altýnda mý alnýnýn orta yerinden seni.
dudaklarýn neden titriyor böyle bakýþlarýn neden donuk. adýn Eylül’mü senin acýlardan yontulmuþ çocuk. hasretleri çok yaþamýþsýn darbelerin yorgunluðunun tescili, göz altýnda ki çizgiler büyük büyük.
kaçýrma gözlerini gözlerimden ne güzel gözlerin var yoksa adýn Eylül’mü senin gözlerinde umudun binbir rengi ve tam ortasýnda atýyla þahlanmýþ ona keza Þanlý bir eþkiya...
Kim taradý þu karþýda ki evi/hunharca hangi cani kýydý þuracýkta yatan yavruya ayaklarýn çocuk.. ayaklarýn... hangi soysuzun mayýný ayýrdý o incecik bedeninden hayýr aðlama sakýn gözlerinde umut direniþ yakýþýyor sana... direniþ direniþ çocuk.
Furkan CAYMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan CAYMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.