Şehide Yakılan Şiir

yeþil kubbenin çýðlýklarýndan dökülüyor üzerime
bebeklerin ölüm suskunluðu

kanlý boðazýndan vuruyor kýyýlarýma
denizin hýçkýrýklarý

seyreliyor ufkumun kandillerinde
ýþýldayan görüþü menzilimin

leylaklar hüzün leylaklar sensizlik saçýyor
yollarýma dökülen saçlarýna þafaðýn

yuvarlanýyor döþeðinden bulutlarýn melekler
turaçlar ötmüyor
çayýrlarýn rüzgara kapýlan benekli cilvesinde
lodos dinmiyor

üflüyor Akçakale’den çehremin alýk yanaklarýna
soluyor güllerin ucunda
kýrmýza açan sevinci tenimin

yalnýzlýk bilendikçe gönlümün hicranýnda
þûhedasý düþüyor minarelerden yiðidimin
dilkeþhaveran makamýnýn akan gözyaþlarýndan

uçuyor siyah yaþmaðým tanyelinin aðzýndan
tabutunun üzerine
gecenin gözlerinde yanarken
gençliðimin omuzlarda giden cengâveri

bir kýz çocuðu doðuruyor acýlarým
sabahýn ýslak kundaðýna
senin bende parçalanan dokularýndan
ve aðlýyor insan…

’’Yarpuz sayý 26’’

Sosyal Medyada Paylaşın: