GURBET...
Bir lokma ekmek uðruna çýktýk gurbet yoluna,
Yeri geldi terk eyledik ana, baba, dost, akraba,
Vatan hasreti tüketti bizi oldu bizlere bir akbaba,
Þimdiki aklým olsa saç telimi sakýnýrdým senden gurbet.
Genç idik, toy idik aklýmýzý para hýrsý bürüdü,
Hepimiz sanki zihnini yitirmiþ kör bir sürüydü,
Özlem içimizi kavurdukça gözlerimiz gerçeði gördü,
Þimdiki aklým olsa sevdiklerimden ayýramazdýn beni gurbet.
Yaþ kemale ererken çocuklarýmýzý da aldýn baðrýna,
Bizleri ekmek için onlarý medeniyet diye oturttun tahtýna,
Kurtuluþ ümidi býrakmadýn içimizde düþürdün çarkýna,
Þimdiki aklým olsa doyduðum deðil doðduðum yer vatan derdim gurbet.
Vatan özlemi bitmeyecek ölsem de senin köþkünde,
Bir film þeridi gibi memleket hasreti tüter gözlerimde,
Yýllar yýlý mutluymuþuz gibi bir maske taþýdýk yüzlerimizde,
Þimdiki aklým olsa ölüme isyan eder býrakmazdým vataný gurbet.
Zafer Özcan-(11.11.2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.