gittin sanmıştım

bu gün korkunç bir kabusla, uyandým,
öyle ki nefessiz, kalmýþtým
ruhum kopmuþ gibiydi, bedenimden,
karanlýklar sarmýþtý her yanýmý
gülleri mi koparýyorlar dý
kuþlarýmý topluyorlardý birer birer,
çok korkmuþtum, güneþ bile kaçýyordu benden
beni kurak yazlara, hapsediyorlardý
yaðmurlar, karlar, artýk sana yok diyorlardý
gök yüzün de yýldýzlar kaybolmuþtu,
mehtabý zorla götürüyorlardý
çaresiz kalmýþtým, kýmýldýyamýyordum
kilit vurulmuþtu odama, kaçamýyordum
ufak bir pencere býrakmýþtýlar bana
hayata bir de burdan, bak dercesine
bakýnýyordum lakin, ne top oynayan çocuklar,
ne torba tutan yaþlý amcalar vardý
sanki karþýma bom boþ bir tablo býrakmýþtýlar
içinden topraðý, maviyi, yeþili almýþtýlar
odanýn içi öyle leþ kokuyordu ki,
sanki senelerce temizlik yapýlmamýþtý
yastýklarý fareler yemiþ gibiydi
yorgan desem yorganlýktan çýkmýþtý
güneþin odamý gördüðü yoktu zaten
bu yüzden perdesiz býrakýlmýþtý pencerem
ve öylesine soðuktu ki odam
öylesine üþüyordum ki
sarýlacak bir battaniyem bile yoktu
öyle ki yanan yüreðim, yalnýz olmuþtu çarem,
kalakalmýþtým iþte, sensiz kalmýþtým,
çok korkmuþtum sevgilim, gittin sanmýþtým...

KARAHANLI
Sosyal Medyada Paylaşın: