Elif’lerin kaðnýsý, kýrýk dökük dönerek. Al atýný gözledi, dere tepe inerek. Uyan dedin ey Millet! güneþ doðmaz sinerek. Nice destanlar yazdýn düþmanlarý yenerek. Kökü göçmüþ aðaca, dal oldun yaprak oldun Güzel Anadolu’ya kýzýl bir toprak oldun.
Esaretten kurtulmak, vazgeçilmez davandý. Su dövülür sananlar, dibi delik havandý. Bize bitti diyenler, ýrlam ýrlam dövündü. Bu büyük zafer baþta, mavi gözlü devindi. Daðlarý duman aldý, gümüþ dereler aktý. Küffar tuzaða düþüp, kendi baþýný yaktý.
Mermisi olmayanlar, kazma kürekle vurdu. Ýmanla ve inançla teslim etmedik yurdu. Çanakkale, Ýzmir’de düþman dokuz doðurdu. Sayýsýz efsaneler, gönlümüzde taht kurdu. Ulu önderliðinde, çaðýl çaðýl çaðladýk. Kadýný, erkeðiyle, kurtuluþu saðladýk.
"Allah Allah" deyince kýlýç durmaz kýnýnda. Her yurttaþ bir Mehmet’ti, bir askerdi yanýnda. Sevincimiz coþmuþtu bu zaferin sonunda. Þahlanýp bayrak çektik o kurtuluþ gününde. Asýrlar geçse bile nabzýmýz da atan sen. Þanýnla þerefinle gönlümüzde yatan sen.
Gücümüzü gösterip, uðursuza zalime. Bir aslan kükremiþti, nam salmýþtýk aleme. Artýk eðilmeliydik, uygarlýða, ilime. Görev baþýna dedin; öðretemene, alime. Duysun bizi Avrupa, çað atlasýn bu vatan. Görüp rahat uyusun, binlerce þehit yatan.
Yaptýðýn devrimlerle, hayat verdin can verdin. Hilafeti kaldýrýp, damarlara kan verdin. Cumhuriyeti kurup, bize armaðan verdin. Doðrularý gösterip þu vatana yön verdin. Þimdi yaðmur vaktidir, bulutlanýr gözlerim. Her on Kasým sabahý, daha fazla özlerim.
Her soluk alýþýnda, barýþta ve savaþta. En güçlü liderdin sen yaþadýðýn her yaþta. Hep ileri diyerek baþlattýðýn yarýþta. Baþýmýzýn tacýydýn hep en önde en baþta. "Türk öðün, çalýþ güven" yolumuza ýþýktý. Bütün Anadolu’yu saran bir sarmaþýktý.
On yýlda yüz yýl gibi, yollar aþtýk yýlmadan. Yeni filizler verdik, ektiðimiz solmadan. Ýnsan ayýrt etmedik, hür yaþadýk bölmeden. Lakin nifak ekildi, daha yüz yýl gülmeden. Tanýmýyorlar seni, dönüyorlar yolundan. Yeniden þahlanarak, tutup atsak kolundan.
Bal eyledik acýyý, baþ tacý ettik gamý. Amcayken baba ettik, yandaþ belledik Sam’ý. Sen ayaða kaldýrdýn, eller devirir çamý. Gözüm arar Samsun’u, nerede kýrýk gemi. Doðsun artýk güneþim, dön Mustafa Kemal’im. Yön ver þaþkýn gafile, yön Mustafa Kemal’im.
Kurduðun Cumhuriyet, dünya’ya örnek iken. Dahilen ve haricen, yeniden sardý diken. Bir gün hesap verecek, acýmadan kan döken, Adýný anmayýp da, resimlerini söken. Hele bir bak þu iþe, dolar taþar gözümüz. Ýnada izindeyiz, denmedi son sözümüz.
Mustafa Kemal Destaný
Þiir Mehmet Fikret ÜNALAN Yorum Nevin Elbasan ÜNALAN-Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.