ADAM

Ýnsanýn acý çekmesi zorunlu
bunu anladým yaþadýklarýmdan,
bunu çýkardým
fazlasýyla kaybettiðim zamanýn
anlaþýlmaz ve tekdüze akýþýndan.
Bir bankta otururken anlýyor bazen adam
elinde bir simitle,
mavinin her tonunu barýndýran denize karþý
yanýnda da olmazsa olmazý ; sigarasý
içine attýðý dertleriyle boðuþan.
neden bu kadar aðýr geliyordu ki yaþanýlanlar
ve neden olanlara susuyordu bütün insanlar?
susmalýydý adam, farkýndaydý
dýþa vurumu yasaktý ya duygularýn!
hani marifetti ya susmak þimdilerde,belki de ondan.
Ve bir akþamüstü daha geliyor þimdi
sahil kalabalýklaþtý, martýlar da.
Kýyýya doðru vuruyor içimize düðümlenen acýlar.
Ve insanlar!
her türlü duyguyu barýndýrarak içlerinde,
hiç kimsenin uðramadýðý,tenha,
öylesine bir yerde.
Yine de acýlar her zaman daha aðýr geliyordu
hayatýn anlam veremediðimiz terazisinde.
Adam güneþe bakýyordu
elinde en yakýn arkadaþý; sigarasý
derin derin çekiyordu içine,
her þeyin geçtiðini sanaraktan.
Gün batýmý güzel olurdu bu saatlerde
kalplerimizi ýsýtýr ya güneþ, belki ondan.
Ve akþam!
hani hiç gelmesini istemez ya insan
Çünkü bilir, acýlar çalacaktýr kapýlarý bir bir
özlemler artacaktýr
ve aðlanacaktýr belki, içten içe ansýzýn.
Ve bilir, terazide acýlar aðýr basacaktýr.
Adam þöyle bir baktý son kez kalabalýklara
ve gitti.
Elinde bir paket sigarasý
ve ardýnda býraktýðý bütün duygularýyla...


















Sosyal Medyada Paylaşın: