Tanrým, Sana ne süslü sözler söyleyebildim Ne övebildim
Ne de kendimi bildim
Ne sana kulluk edebildim, Ne senden uzak yollara gidebildim Ne de sana gelebildim
Senden uzaklaþtýkça bile Senin büyüklüðünü Kendi küçüklüðümü bildim
Tanrým, Sensizliðin gayyalarýna Düþtükçe düþtüm Düþtükçe yükseldim Yükseldikçe düþtüm En son þunu bildim ki Sensiz olmuyor Tanrým, Sensiz olmuyor..
Bunu bildim.
Öyle oldu ki bazen Bir yol ortasýnda Öylece kalakaldým Ne yürüyebildim ne durabildim Ne gelebildim ne gidebildim Kendi kendimi yedim yedim de Kendimi aþýp ta sana gelemedim Ýnsanlar baþka bildiler beni Ne menem bir þeyim ben bilemedim
Ýþte þimdi böyle Belim bükülmüþ günahlardan, Dilim tutulmuþ Sesim kýsýlmýþ Elim boþ yüzüm kara Yüreðimde bin bir yara
Ýþte böyle eli böðründe Yapayalnýz ve kimsesiz Kapandý yollarým Kaldým çaresiz Sana gelemiyorum Sensiz
Hey medet Tanrým Hey medet Sen bana yardým et Sen bana
Kara bulutlarý kaldýr aradan Yoksa nasýl gelirim sana
Ne olursun Tanrým! Ne olursun, Tüm dualarým seninçindir, Yakarýþlarým sana
Ne olursun býrakma beni bana
Tanrým, Tuz buz oldu can elmasým Göz göz oldu gönül tasým