Biliyor muydun neden söyler gece gündüz rebap?
Gözlerinden yaþ döker, yüreðini eyler kebap?
Hoþ sesinden yaðdýrýr oklar kemençe her yere
Saplanýr gönüllere dert arttýrýr hep dertlere
Söylüyor kendi etimden ayrý düþtüm ben deri
Arttýrýr bu ayrýlýk her gün içimde dertleri
Bir yeþil daldým ezel gün bir aðaçtým eskiden
Ben de her gün hep gülerdim önce balta kesmeden
Bir verin sizler kulak kökten uzak kalmýþ bize
Kendine dönmek yolunu söyleyelim biz size
Bir gün ayrýldým kökümden ben habersiz ay aman
Dönmeye tekrar ona tek yol dönüþmektir inan
Bu figaným benziyor kervan zilinde seslere
Yýldýrýmlar seslenir sanki buluttan yerlere
Gel de yolda baðlama þu gönlünü hiç bir kula
Tat tuzu bir gün gider sanki düþüpsün karbula
Çoklu menzilden geçip ta ki yetiþtin daðlara
Anne karnýndan çýkýp geldin bugün genç yaþlara
Ellerinden sert tutanla ayrý düþme ol tanýþ
Evvel ondan ahir ondan her zaman ondan yapýþ
Türk Arap Rumi eðer sevda yolunda kalsalar
Ayrýlýk bir gün biter aþkýn odunda yansalar
Yel sesi aðlar gibi söyler gelip dinle beni
Sen su istersen eðer ýrmaða dek izle beni
Önce su sonra yel oldum esmiþim ben sizlere
Gösterim su yolunu serap gören tüm gözlere
Bak suymuþ hep sýzlayan nale eden yel önceden
Su olur ger kaldýrýrsa örtüyü gül çehreden
Altý yönden seslenip çýðlýk atar tüm yerlere
Her taraftan yüz çevir artýk kulak ver bizlere
Kelebek yansa da mumdan uzak durmaz kesin
Bir kelebekten neyin eksiktir ey aþýk senin
Muhammed Ahmedizade